venerdì 31 luglio 2015

EPISTULA

Carissima Desiderata dulcis
Dedisti mihi tu potestatem commutandi vitam. Omnes enim me oderunt in civitate mea ob insolitam meam indolem, nam saepe male respondi dum adolescens sum. Et id video, video nitide in actionibus horum et excrucior quoniam ratione iusta faciunt. Sycofantica dixi ad patrem celandum et ludum patheticum mei genii ferebam impudice. Avus meus omnia sustulit velut diceret – hic puer est solutio annorum infelicium – sed non genius unicus, sed sensibilis nonnulla intelligentia. Meum gladium enim non intellectus sed animus et deditio litterarum! Semper avus me physicum fore suasit attamen ego intellexi non meum cerebrum factum esse quod tabellas numericas pythagoricas nec didici. Tecum nunc absolutus sum a vinculis omnibus et possum in universitate discere quiquid volo. Tu pulcherrima faga venusta es humanistica et amo omnia de te. Tecum verus esse possum, es tota alia pars cosmi quam optavi annis decursis. Pavorem habeo profundum relictionis, et fortasse tu tantum potes me iuvare, velim. Sed musicam audio tempore insolito do maiore et cor meum liqueficit. Ecce nos parvuli spiritus in limine ferriviae nocte stellata, magistra mea cecidit sub tramine, stellas non curavit sed nos possumus. Simul, quaeso, simus. Te diligo. Detestor nec longissime. Te amo.
Narrationem tibi dedico:
“Solus incedebam per viam atram nocte aestiva. Cycadarum cantum e ventu horum tacebant veluti quod incursurus eram intellexerint. Lacum sanguinis figuras domuum ignararum, corpus iacebat puellae. Puella deturpata ossibus plurimis fractis flebat voce demissa “dolor mihi ubicumque” et manus deviatas obstendebat lunae surdae. Stuprata a grege hominum tam morigeratorum ad exstimanda vestimeta sua nimis audacia: scortum puniendum. Ego eam silentiata manu futuerunt, erant sex et una ea: sola et candida. Minxerunt in cutem puellulae et fistulas exstinserunt. Ipsa aetate erat mea, avicla alis fractis. Eam cepi in brachiis meis et ad valetudinarium tuli dum illa “neca me, quaeso” dicit. Ego lacrimas fundens steti eacum et intellegi solam fuisse quod de America latina advenit ob studia humanitatis ageres. Ossa septem truncata erant percussionibus pedibus et feritis circiter unam litram sanguinis perdidit sed valescebat diebus, omnia noctibus illis insomnis scivimus de nobis. Tuli tandem domum meam omnibus nescientibus et difficillimum fuit, saepe conata est morire. “Vive, quaeso, ego te amo” tandem dixi et “quomodo potes amare residuum quod sum? Sum horror” flevit ea: “te amo, ita est” osculati sumus. Illa non horror ea flos pulcherrimus. Et mea mulier facta est annis. Eam vero me salvavit plus quam ego feci. Nunc et ego amor.”
Gratias plurima stibi ago.


Tuus Alexius.  

mercoledì 22 luglio 2015

DE CENA CUM GENITORIBUS DESIDERATAE

Longissimum tempus in aqua clara aestiva sub sole perlucente fuimus et iacentes quoque in calido per herbam. Sed, ut agere solet, astrum de apice decedit gyro et cenae praedictae a patre Desideratae advenit momentum: cena in taberna graticularia statuta. Ergo post optimum diem in vascis quo multas res obliteravi et modo iuvatus sponsula mea reperi, ad autoraedam redivimus et domum fuimus. Mater collocuta mecum est dum filia se parat et corde expresso Desideratam melius valere dixit et illos laetos ob sponsionem esse sic meum animum replevit felicitate. Quod putabam dominum adhuc ad negotium fuisse magnus pavor mihi cum eum ianuam retro aperuisse et dixisse “cu cu” more avis de horologio senserim. “Salve” ego modo ei, timore. Nobiscum in lecticulo sedit et metereologicas condiciones mihi in itinere crastino legebat de die in aqua cum parvula mea quaerens.
Et fratres nobis fuisse nuntiavit nam post paulum advenit et frater manu cubum rubicum gerens, me salutavit et silens ludebat illo. At ecce pulcherrimam puellam inientem candide, longam et elegantissimam; Desideratam dulcem. Ego et pater congratulati sumus et ista, fratrem videns apud me, “se diligenter exposuit?” dixit anxia. Omnes  aimus. Paulum postea sororque rubro vestita advenit et manum meam strinxit, “nunc est familia tota, ire possumus” pater inquit. Crepidonem manu in manu meae Desideratae descendi ante fratres et genitores. Fuimus in horto et avae me monstravit agrum. Pater autoraedam ex tres habebat illic et de area stativa extollit cum muliere hispanice sermocinans, fortasse de imperitia eius vehiculum reponendi. In umbra uls esurientem vidi exire leniter et absone parvulam Sissim, canem beaglem septem annos natam, quae, ob dermatitem, cinerea et alba erat loco fulvae et albae: dulcis et morbida paene fletum mihi movit dum fratres meae sponsulae cibum dant. Sol erat deorsum circiter in horizonte cum profecti simus: ego et Desiderata in autoraeda mea, pater materque et filii in autoraeda domini Contra. Velocissime pellebat et mihi difficultas nonnulla ad eum insequendum erat, attamen aliquando in locum advenimus: tabernam pizariam graticulariam. Mea apud suam decise posui et simul denuo patrem cum filia de vacationem aestiva disputare audivimus. Pavor mihi videnti eum paulum agitatum ergo in silentium tumbalem descendi et gubernans Desideratunculam manu recessi. Vociare ii sat fortiter pergebant quod filia iter statuit cum amicis ipso momento itineris a patre. Nempe audire res alii nolebam et in meis manere ne audicupidus visus sim, tandemque laetus eram nam sponsula in manu, proxima et dulcis. Sedimus simul in mensa: ego eram ante matrem et prope Desideratam; deinde pizas statuimus: ego illam origanatam et fungatam, mea Desiderata et soror ipsam meam tamen cum mutiarella, pater erucata cum caseo nivali (parmisianum fuisse puto), frater vurstelata et frictipatatinata atque mater non memini recte sed bufalum nominata est ergo, fortasse, caro inerat. in tergo nostro erant homines de insolitis non certe apta cenae loquentes: interruptione gravidantiae, carceribus, offensis et aliis more quoque quae mihi visa est quibus mariiuanam fumaverunt. Paulum, prope nihil, dominus locutus mecum est quod cum filia disputare pergebat; contra loqui conata domina semper est et seminare sermonem, tamen nimis iratus erat maritus. “Potestas de me etiam annum unum tibi erit, pater” dixit inde, “et postea? Quid ages?” tunc replicavit, “mundum totum visitabo” respondit. Ex hoc pater dicere possum fuisse feram. “Adi in illam stratam et transi oculis clausis! Fortasse vives fortasse moriere… Est aequale visitando mundum more tui!”enuntiavit “quomodo vis ire? Quibus nummis?” illa “autoraeditransitando cum ignotis et quo ero laborando”. “Nolo” is respondit. Postquam locutus est de itinere suo Cucutam tenus ad crepidas emendas et periculum magnum quod incurrit. Ego audivi male et loco Cucutae Bogotam intellexi deinde “in Colombia?” dixi, res secunda et Cucutam in Colombia esset fuit ergo bonam culturam obstendi forte. Cucuta enim est civitas in margine inter Colombiam et Venetiolam non valde Sancto Cristophoro, quo mater Desideratae orta, est distans; causa haec qua mater saepe adrisa est iocose a patre. Ille dixit illic homines ei potestatem sequendi dedisse usque ad locum squallidum ubi crepido erat ad ianuam et is adscendere negavit, quod “nemo est fidandum” ut filiam docere conatus est. Illa dixit res agendas modo aetate sua esse, et pater respondit semper eum ire in Hiberniam desideravisse et die ad facendum, etsi octuagenarius, erit. Desiderata fugacia suavia me dabat patre averso tamen fortasse illum me vidit et visum malum suis magnis oculis iectavit, paulum postea tamen cessavit et subriso antidotavit cum suam pizam esse tridimensionalem esse ob herbam altam erucae dixerim. Pizis sumptis, pater laganum avae (dulcis tipicus italicus) cepit et mater cremum catalanum flammatum. In mente mea vidi ludum infantiae: Simus, ludus quo carniplanta bovina nominata laganaphyllis simnovorii inerat (nomen erratum quod potius est dicenda laganiphyllis simivora nam latinitate maccheronica usa est) ea simos lagano obstendens vorabat et postea lac vitale mulgetur a puppis mucceis. Certe pater Desideratae meae lac appetitu factum sit. Cena pone terminavit et maxima iocositate me pater nummos ponere vetavit, dixit “visne tu pugnare?” ergo subrisi et gratias infinitas egit, intellexi, illo puncto, eos me accepavisse. Apud heram amicam tabernae patris fuimus manu in manu et Mater nobis venit dum dominus confert, et ridens cupiebat loqui tamen Desiderata flens erat ob meam crastinam abitionem et quaesiit solos nos relinquere. Flevit in complexu meo. Postea redivimus domum suam et sub domu gyrum fecimus omnes, “somniavi menses mensesque hoc momentum” dixit mea sponsula. Me salutaverunt et dixerunt voluptatem me cognoscere fuisse, mater me osculum dedit in mala. Intra adiverunt et soli cum patre fuimus. “Visne cum Alexio manere hic?” dixit, “volo” respondit mea candida puella. Dedit illi clavis et deivit. Dedi blanditiam cani Sissi quam postea scivi morituram fuisse ob malum chronicon. Suavia et complexus sub cycni constellatione dedimus, tamen mihi erat eundum et salutavi. De fenestra me salutavit manu aliquando dum autoraeda proficio. Ad me fore dixerunt mox, horum adventum expecto spebus corde pleno: proximitatem meae amatae aeternae.


domenica 19 luglio 2015

GENITORIUM DESIDERATAE PRIMUS CONCURSUS


Dies venit qua cognoscendi genitores amatae meae erant, mihi maxima agitatio clare. Longissimus domu mea ivi Popularium apud Vicetiam et luce sequenti manissime Desideratunculam meam vidi in strata proxima illi domi eius.  Magni complexus nobis et suavia dedimus sic pavor meum decrevit paulum. Mihi epistula pulcherrima amore scripta et hexahedron dipyramidale inscriptionibus variis et magnis fuit. Incessimus inde sub sole manu in manu usque ad forum civitatis quod confine loci familiae est. Expectavimus horam praedictam et illa aspiciens oculos meos dulcitudine “nunc est eundum” dixit. Anxietas cor meum replevit at una res agenda ire erat ut amor noster in lucem stellae diurnae. In via ergo nos movimus et paulis momentis apud aurantianam domum eius fuimus ergo ad caustra fabrefacta. Momentum exactum minutim enumeravimus postea citophonum Desiderata pressit, resposuit homo: pater eius dominus Contra. Ego pavore captus eam secutus sum leniter per crepidonem obscurum usque ad ianuam ligneam coquinae qua itur in anogeon, ianua aperta est retro erat pater familias. Non valde altus sed altior quam me qui parvus sum puer, cirros capillos tenebat longos non nimis et paene albos, faciem dulcem cum perspicillis rectangulatis et magnos oculos fuscos deorsum secati habebat. Manum suam mihi dedit et strinxit dicens voce pacata et hispanico tenue pronuntiatu “ave, sum Carolus, voluptas mihi” “salve, Alexius sum, voluptas mea est” resposui. Subrisit paulum aspexit in oculis meis et statim visum declinavit; nos inde in lecticulum duxit “advenite, pueri” et incedebat more passus sponsulae meae. Sub brachio donum genitoribus habebam: thermopannunculum coloribus Venetiolae terrae ad ollas capiendas; egomet feci laboratione lanae.  Desiderata vidit meum animum curatus et digita sua meacum conseruit; pater vidit et nihil dixit, ulla zelosia in actis eius veluti antea credebam. Ergo “nunc et mamma pervenit” dixit dum nobis luminose ridebat. Ianua apritur, mater inivit, similis uxor Desideratae, nigricapillata et oculis paulum indigenis; “ave, Gloria sum!” nitide et feliciter dixit autem strinximus manus nostras, collocuti sumus etiam de cena, nam me invitaverunt apud locum carum eis. Inde donum laetus at elegans dedi. Gratias multas mihi egerunt et mater osculavit malam meam, ipsa mala quae rubra erat valde omnia momenta. Mater dixit “Carolus est bonus, noli credere Desideratae quae esse severum dicit” tamen subridens is “nunc, Gloria, noli me monstrare ut cuniclitum!” dixit. Pater inde nos esse implicatos vidit sic ictulum dedit filiae dicens “esto tranquilla”. Ex me de me sine insolentia et vi multa quaesiverunt, de universitate, de vita, de itinere, de amore filiae et alia. Tandem photographema quaesitum ex genitoribus a Desiderata est et, post consensum plenum, egomet imaginem cepi; res iocosa quod pater dixit, nam iussit nobis subridere velut cum parvula filia solitus erat. Hora postea qua patri Carolo ad negotium eundum erat ergo dicens “possumne ire?” salutavit iterum manum adstringens meam et permulcens Desideratunculam, basiavit mulierem in exitu et voce felice dixit cenae tempore nos revidere. Mater ergo nobis fuit et collocuta est. Mox exivimus et locos quibus crevit Desiderata vidimus: rivum chrystallinum quem itur per mirificam viam herbatam et florealem. Tamen canis tandem latrabat et calidus nos vastabat deinde revivimus domum - avus suus erat in sodio horti et longe reverentiam feci respecto ante ingressum - intra erat mater adhuc quae nobis dulcem theam potionavit, optimum totae meae vitae. Post colloquium laetum eam salutavimus et ad piscinam ivimus.




sabato 4 luglio 2015

Ad Patrem Desideratae Epistulae Dominem Contram

ANTE IGNORANTIAM MAXIMAM

Alexius Domini Contrae S.D.

Salve, sum Alexius sponsus Desideratae,
 scivi curam novam vobis exsurrexisse magnam quod iamiam vestram pulcherrimam filiam vidi, vobis nescientibus. Illa sic egit et velavit quoniam timebat iudicationem malam de me et vicissim de se; intellexi eam et tota mea vi iuvare conatus sum, tamen nimium pavorem ceperunt sua verba et vox tremabat. Ergo ob amorem statui eam aequaliter concurrere illa die maii. Nostra maxima culpa est amatus. Amor ipse qui magna res agere ducet, sensus iungens nos novem menses adhuc et quem oramus nunquam cessare. Mens nostra offendere vos minime erat tamen protegere hunc amorem maximum nam Desiderata timebat nobis negationem vestram esse quoniam non more maiorum cecidimus in amore. More non valet, ei defendam vita mea ipsa. Submisse excusationes magnas quaero vobis et licentiam habere iuxta me filiam dulcem Desideratam.

POST IGNORANTIAM MAXIMAM

Egregie Domine Contra,
Alexius sum sponsus filiae vestrae. Ita est sane, non me noscetis et paulum de me scitis contra ego multa scio de vobis audiens verba amatae meae horam post horam. Interdum me feci tam proximum sentiendo acceptum quam prope optabam ut hoc fiat fulminee, more casus liberi; interdum immo cogitavi hoc fieri rapidis spatiis factum esse. Non factum est et meum cor, plenum maestitia, incepit relinquere retro spes quae paulum antea vivae ac accensae erant. Expectavi nutationem, assensum unum; nec minima parte venit mihi tristi. Numquam venit momentum quo vere potui credere historiam cum vestra filia faciliorem a vobis effectam esse familiaribus eius. Pro illa fugace congressione cuius fotographemata reppereratis dorsum appenninicum transivi tresque regiones, res ardua sed aequa, nisi modo res aliae adversae ex vobis essent. Quid ex nobis tunc? Reperire illam proximiorem alium quam me? Amor non arbitrandus, Uxor apta mihi tantum illa est. Pacta alia haud acceptabo. Probus sum homo et coetaeneus ei, eam amo; dicere amplius nequeo; quamvis, tandem, oculis vestris paulum sit. Una et unica causa qua vobis veritatem eclipsavimus est quod vestrae filiae et in vestram filiam patris iudicium et verba quoque maxime facta sunt (res cui, pro! vos non commercium dedistis procrastinans sermocinare quotiens ab illa appetitum). Desiderata vobis epistulam scripsit, ignorata dies atque dies, nostrum vigorosum animum adolescentium agere tunc voluimus mente nostra pepulit. Ignosce at non me penitet! Excelsumque fuit. Haud caruimus respecto vobis. Amor quomodo respecto alicui carere potest? Quomodo suavium indignationem ciere dum alibi homines sese necant? Nequit more maxime absoluta hic sensus taedium excitare. Si modo scietis quam magne capior ab amore filiae nec dubitetis tempore puncto. Estne problema quomodo nos concurrimus? Quaero excusationes quod eam in latrina discothecae non invenii diei saturni nocte at nos solemus alia agere. Concurri per nostras epistulas et studia humanitatis, fortasse ridiculum est tamen nobis non videtur neque longissime ita esse. Usque ad finem pro iure amandi nostro procellemus.

Salutatio ex corde, sponsus ignotae.