DESIDERATAE IAMBI
Iambis scriptum
Amor tu dulcis mi atque cor, te amo profunde et
diligo
enim est tu cycna, splendor mi, puella pulchra et docta tam.
Habes, amica sponsaque, cutem nivem quam candidam;
tibi est in oculis color qui stat in profundo maris
dum sol aquam fodit parum ferens ei tonum arboris.
Amor supremus est mihi sed semper purus non satis
et sensus sæpe gignit mi bono sapore clam malum:
erotos fructus quo licet tacere quam vocem dare.
martedì 23 dicembre 2014
DESIDERATAE DE PASSIONE
Epistula
Desiderata, mi amor, tibi pulchrae scripsi ego amicae istam epistulam de sensu coquentis Erotos quem nitide percepimus iacentes simul perditi in anhelito magno. Quid est amor tandem? Quid vere? Istae quaestiones fuerunt mihi annos sine responso, sine firmitate. Sed rogitabam aequaliter ex omnibus amicis et notis sponsam habentibus, quibus sine tremore fuerit obligatio sciendi, ullo cum claro verbo. Quin numquam vos nescibatis? Idiotae! Hypocritae, si amorem senseritis vere et non modo corpore, verba plurima vobis essent! Nihil mihi alienum, nihil dissimile amicitiae: amor est amicitia extrema. Aeternus esse potest si tantum et mentibus non corporibus modo amamus; nam vos, tempore decurso, pathon plane perdiditis et iura diruxitis amoris.
Amo te, diligo profunditer et radicaliter, volo omnia bona; non copulavi corpore tuo, sed mente maxima parte.
Amo te, diligo tuam morem, tuos usus tua ciba, tuos capillos, tuas vestes.
Amo te, diligo tuas scientias, tua verba, tuam pulcherrimam vocem.
Amo te aeterniter.
Epistula
Desiderata, mi amor, tibi pulchrae scripsi ego amicae istam epistulam de sensu coquentis Erotos quem nitide percepimus iacentes simul perditi in anhelito magno. Quid est amor tandem? Quid vere? Istae quaestiones fuerunt mihi annos sine responso, sine firmitate. Sed rogitabam aequaliter ex omnibus amicis et notis sponsam habentibus, quibus sine tremore fuerit obligatio sciendi, ullo cum claro verbo. Quin numquam vos nescibatis? Idiotae! Hypocritae, si amorem senseritis vere et non modo corpore, verba plurima vobis essent! Nihil mihi alienum, nihil dissimile amicitiae: amor est amicitia extrema. Aeternus esse potest si tantum et mentibus non corporibus modo amamus; nam vos, tempore decurso, pathon plane perdiditis et iura diruxitis amoris.
Amo te, diligo profunditer et radicaliter, volo omnia bona; non copulavi corpore tuo, sed mente maxima parte.
Amo te, diligo tuam morem, tuos usus tua ciba, tuos capillos, tuas vestes.
Amo te, diligo tuas scientias, tua verba, tuam pulcherrimam vocem.
Amo te aeterniter.
DESIDERATAE MEAE DE EA
Epistula
Alexius Desideratae Elissae suae puellae S.D
meum totum, mea spheniscula pulchra et amabilis, tibi mitto omnia bona auguria et nobis ut perpetuo una simus.
Amor, amor qui annos annosque fefellit ruinose, nunc tibi laudes texto quoniam, ut magnum praemium, recurans omnia mala haec nunc Desideratam mihi dedisti; puella cui in aeonibus alteris mille expectabam si fas mihi vivendi illos dies sint.
Desideratula puellula mea, etiamsi plerumque tempor terrae, planities montesque nos intersunt proxima mihi te esse ego sentio dulcissime beneque manibus me tangere videtur. Es pulcherrima cycna alba quae mox pueros, pullulos, habebit et amore crescet. Numquam cycnus mas te fugabit, velociter volans, quod in aeterno amore cecidit.
Pretiosissima es, noli te depretiare, quoniam aliter ne liceat quidem plirimis puellis (prope omnibus) existentia ob pudore. Nam es vera sinceraque, intelligens et docta, dulcis amoreque plena, insolita et rara, pulcherrima candidaque; ullus tibi vanus terror verborum. Te amo, te diligo et modo te capiere cupiebam. Es meus unus amor dignus.
Quattuordecima lux Decembris MMXIV
Epistula
Alexius Desideratae Elissae suae puellae S.D
meum totum, mea spheniscula pulchra et amabilis, tibi mitto omnia bona auguria et nobis ut perpetuo una simus.
Amor, amor qui annos annosque fefellit ruinose, nunc tibi laudes texto quoniam, ut magnum praemium, recurans omnia mala haec nunc Desideratam mihi dedisti; puella cui in aeonibus alteris mille expectabam si fas mihi vivendi illos dies sint.
Desideratula puellula mea, etiamsi plerumque tempor terrae, planities montesque nos intersunt proxima mihi te esse ego sentio dulcissime beneque manibus me tangere videtur. Es pulcherrima cycna alba quae mox pueros, pullulos, habebit et amore crescet. Numquam cycnus mas te fugabit, velociter volans, quod in aeterno amore cecidit.
Pretiosissima es, noli te depretiare, quoniam aliter ne liceat quidem plirimis puellis (prope omnibus) existentia ob pudore. Nam es vera sinceraque, intelligens et docta, dulcis amoreque plena, insolita et rara, pulcherrima candidaque; ullus tibi vanus terror verborum. Te amo, te diligo et modo te capiere cupiebam. Es meus unus amor dignus.
Quattuordecima lux Decembris MMXIV
mercoledì 3 dicembre 2014
DESIDERATAE MEAE DE FIDE
Epistula
Epistula
Alexius Desideratae Elissae suae puellae S.D
Puella dulcis, amabilis nympha dilecta, lux oculorum meorum: amica et comes sedula. Amor pulcherrimus et aeternus, causa meae laetitiae; optime valere tibi opto quoniam tantum sic et ego valeam.
Die vigintiocto Novembris ipso anno ad te veni amore latus et, sine veritate ut illic tu sis, milia et milia plurima percucurri velociter modo credens in verba tua melis. Bene enim diximus locum et horam diei quibus ad nos venimus et ita dum in schola tu est mihi erat expectandum modo tempus, de mane usque ad primam post meridium. Caligo omnia tenebat secum et lacteus horizon mihi bucolicorum carminum visus est, solum totale eram et sicut in margine voraginis me faciebam. Verbum magnum erat dicendum, nam suavium primum vitae dederim mox, transiverim limitem in quo semper dolebam; sed tacebam plane aspicens illum candorem. Qui mihi dicere potebat utrum fuerit apertus an clausus puteus ubi me parabam cadere? Fidem modo maximam tibi dedi ergo non magna cura mihi. Et bene feci, mea Desiderata amabilis, tu advenisti, laeta et mota cecidisti in mea brachia et suavium egomet primum tibi dedi. Inde basia centum et altera mille, subrisi et laetitia tamen non laetitia sine mente sed conscia et sciens de malo circa nos (nam nihil deteriore quam laetitia caeca). Tandem puteus erat apertus et non apud replenum aqua sed stabam splendore illum. Te diligo maxime amando.
Prima lux Decembris MMXIV
EPICEDION ANONYMUM
Hexametris scriptum
Naso rubro infirmos in nosocomio delecto.
Ille mei aetatis dixit cecidisse in amore,
ego illa die clausa domi flens perdidi humorem.
Namque fere mensis vitae et unus ei plenus
non erat. Istum mecum nequii sic ego ferre.
Aeterniter amabo illum, morti ulla potestas.
Ille mei aetatis dixit cecidisse in amore,
ego illa die clausa domi flens perdidi humorem.
Namque fere mensis vitae et unus ei plenus
non erat. Istum mecum nequii sic ego ferre.
Aeterniter amabo illum, morti ulla potestas.
lunedì 1 settembre 2014
giovedì 28 agosto 2014
SOMNIUM
Hexametris scriptum
lucum apud horrorem Thelabib in litore solis,
de portu decepi tuo tacite novo barca
atque Clara aderat me inquinata pulvere calcis,
gravatu et plenis oculis more mei fletu;
de portu decepi tuo tacite novo barca
atque Clara aderat me inquinata pulvere calcis,
gravatu et plenis oculis more mei fletu;
venustus vultus est nigrus fumo ruderum
et nigri cirri sabulo perturbati fusci,
gerebam et egomet vexilla ea summeque tristis
videbam caelum subrubrum atque missile sectum.
Ergo emimus iteris codicillos paucis monetis
et barcam inivimus: sedimus in ordine vilis.
et nigri cirri sabulo perturbati fusci,
gerebam et egomet vexilla ea summeque tristis
videbam caelum subrubrum atque missile sectum.
Ergo emimus iteris codicillos paucis monetis
et barcam inivimus: sedimus in ordine vilis.
Palea,
squalor et animalia eo in solo stabant
pauperes homines, prostitutae et omnia mala
erant
in duro subsellio, mora quietis.
in
mare nos largo vigilavimus murmure magno
at
muti fuimus cogitantes imagines illas
quae
in mente vacuas faciebant parvulas curas.
Paulatim
fiebat albior Clara gravata
tandem
circa metam nostram somnum advenit illa
"Possumne
te ferre domum? tu capta sopore."
Dixi ego ei comiti cursus voce mihi maesta;
"Ita"
ea ait tandem, decidens in meum humerum.
Nam, appulsa barca, in brachias sublevavi Claram
Nam, appulsa barca, in brachias sublevavi Claram
et
levem ut folium transtuli mox foras illam,
sentiebam
cinnami admixtum pulvere opaca
eius
odorem, silvanum, uti foina parva.
Ambulavi cum illa in brachiis sub oculis dein
Ambulavi cum illa in brachiis sub oculis dein
gentis
usque suam ianuam, atque clavibus lente,
quae
sua funda inerant, inivimus. Nemo vagabat
per
aulam vastam, regnabat sibilus venti.
Inde
in lectum clam posui sub stragulis caldis
atque
ego celeriter deivi sua domu fessus.
"Quomodo
tu ausus es, proficere Clarulam sic?"
dicebant mali iratissimi mihi advenienti;
dicebant mali iratissimi mihi advenienti;
at
erus certe fui, quod non istis resposui.
lu
lunedì 25 agosto 2014
giovedì 21 agosto 2014
EMMAE ENCOMIUM
Hexametris scriptum
Hexametris scriptum
Tete nata cano, ovis nigra, senis derelicta,
sola insana puella: pudor probae familiae
et
tibi tantum laudes detexam versibus laetis.
Levi
tepore aestus ante annos duodecim orta es
patri
ferens primam curam filium cupienti
tamen
cum illa soror maior dederit ei flatum
gerens
se comptam, advolabas discrimine felix:
tu
vociferabaris defugans nexibus aspris
currebasque
agilis sub aspectibus severorum.
"Quomodo stulta potest esse sui parvula patris?
Sic
homo mansuetus, tacitus quam ficteque rectus"
alteri
saepe sibi dicebant vocibus falsis
dum
foliorum turbinibus crinem bene fuscum
confundis
lasciva tu in aere candida sole.
Et mentem in schola et valorem sub stupore magno
omnes
viderunt dederuntque valutationes
optimas,
maximas, aliis ex omnibus classis;
sed
sola pascebas errans per urbem curiosa.
Die
ego te vidi ludentem fructibus fici
"Quid
agis, veustula? Nonne ludificaris?"
"Relinque
me solam, agere more cupio Emmae"
nasum
corrupuisti velut cattus adiratus
et
oculos niveos profundos in animam mox
iactavisti
meam; deivi iussu silente.
Noli
parva cavere: utinam maneas tui more,
minime tu sola eris, in mundi honus peregrina;
bona
tibi tantum: sonitus radiosi futuri.
lunedì 18 agosto 2014
PULCHRA MORE SOLIS
Hexametris scriptum
Canere ego statui facta Valerii caeci
rogatione sua, denuo cum versibus paulis;
deinde mihi veniant novae in obscuritate degentes
more tamen Cloppae venustae musae operosae.
In mare formosa Fridrica, cum puero illo
stabat ludebatque serena fulmineaque;
sub radiis astri flavi ubera perspicere omnes
potebant ita decidit illa tangere palmo.
Nam domini abitibus monstrabat athleticos motus:
corpus comitabatur serpens per Fridricam artus.
"Aspice, amica mea, sic nos eiecimus hostes!"
dicebat pacidus, tangens iterum, ista puella,
mammas atque nates, ignara ingente decore.
Sublevavit eam tandem osculavit iugulum eius:
"Pulchra more solis, fulminet Deus temet!"
Corusca inde in hora ille implevit Polypi verbis.
Canere ego statui facta Valerii caeci
rogatione sua, denuo cum versibus paulis;
deinde mihi veniant novae in obscuritate degentes
more tamen Cloppae venustae musae operosae.
In mare formosa Fridrica, cum puero illo
stabat ludebatque serena fulmineaque;
sub radiis astri flavi ubera perspicere omnes
potebant ita decidit illa tangere palmo.
Nam domini abitibus monstrabat athleticos motus:
corpus comitabatur serpens per Fridricam artus.
"Aspice, amica mea, sic nos eiecimus hostes!"
dicebat pacidus, tangens iterum, ista puella,
mammas atque nates, ignara ingente decore.
Sublevavit eam tandem osculavit iugulum eius:
"Pulchra more solis, fulminet Deus temet!"
Corusca inde in hora ille implevit Polypi verbis.
mercoledì 6 agosto 2014
lunedì 28 luglio 2014
IN MARE CLARA ADIVIT
Hexametris scriptum
In mare Clara adivit aestu litus scopulosum
idiotamque malum secum illa gerebat;
ita balnearis vesticulis, natatis paulum,
optaverunt
se de valde alta mergere rupe.
Hora
plena gente vidente ascendere parvos;
atque omnes audire potebant, vocibus horum,
dicta ab amico verba stans sub Clara erepente.
"Meretrix!"
iterabat , tranquille in scopulo ille,
"Age!"
adicebat etiam subridenti sodali.
Madida
aqua et illa formas pervidere sivit
itaque frustratus ascensu ab feminula illa
facto dum ille timet, statuit offendere prave.
"Vidi
tuum cunnum clitoridemque inde nitide"
ei
brute inquit speranti in vertice amicum;
statim
corripuit faciem, hoc fastidio dicens:
"Cessa
nunc satis est! possumne hinc abicere me?"
"Noli
cavere, lupa!" deorsum otiosus resposuit.
Adirata
se in aquam mersit de vertice compte
movit
et impetum rabiei in corpus amici
qui
braccas scopuli divellit cuspide plane.
Omnes spectaverunt fallum tantulum idiotae,
"Aspicite
nudum puerum sub petra iacentem"
dicebant adridentes cum Clara adveniret et
nuditatem mali velaret post corporis umbram.
nuditatem mali velaret post corporis umbram.
giovedì 17 luglio 2014
MOX PECCATIS VINCTUS DECADES
Hexametris scriptum
Hexametris scriptum
Clara tibi, Michael, dicet appetitu magno
"Cum sponso fregi et cum sodale idiota malo,
itaque nunc sola sum, care pristine mi amice.
Visne meam domum, uti consuevisti, advenire mox?
Nemo est sero illic, nam habeo donum tibi suave"
Certe "ita" dices expectans id tempore longo.
Adibis igitur aedes sub lumine Lunae
et timidus ianuam clam pulsabit dum aperit haec.
"Adi Michael lectum" dicet plena Clarula
luxuria funda denudans nullo pudore;
fortasse illa edito flore te inviolatoque
donabit inter gemitos in obscuritate.
Plane trades morem, recubans sub corpore Clarae,
Michael, noli dicere nihil agere sic:
noli abstrusus videri. Mox tu vinctus decades.
"Cum sponso fregi et cum sodale idiota malo,
itaque nunc sola sum, care pristine mi amice.
Visne meam domum, uti consuevisti, advenire mox?
Nemo est sero illic, nam habeo donum tibi suave"
Certe "ita" dices expectans id tempore longo.
Adibis igitur aedes sub lumine Lunae
et timidus ianuam clam pulsabit dum aperit haec.
"Adi Michael lectum" dicet plena Clarula
luxuria funda denudans nullo pudore;
fortasse illa edito flore te inviolatoque
donabit inter gemitos in obscuritate.
Plane trades morem, recubans sub corpore Clarae,
Michael, noli dicere nihil agere sic:
noli abstrusus videri. Mox tu vinctus decades.
sabato 24 maggio 2014
sabato 17 maggio 2014
mercoledì 14 maggio 2014
martedì 6 maggio 2014
FAE NUGAE VERAE
Tibi, Fa meretrix, quae umquam de hoc scies (ANNO MMIII)
Tibi, Fa meretrix, quae umquam de hoc scies (ANNO MMIII)
Remota in gramine, puella, sola eras
cum vento circum et nebulis super
compte reciprocabas levitate.
Tandem in herbam densam cecidisti
et ibi in milia conceptis iacuisti,
longinqua ad omniis hominum curis;
in alieno universo sine maesta.
Vis mundum diversum sine corpore
confactum de musica et coloribus
ubi sunt nec vincti neque victores,
et sine inimicis et amicis quidem:
et sine inimicis et amicis quidem:
sed undae
crispantes serenitatem.
Alibi trans
vim gravitatis es,
trans verba
et formas futiles populi.
Capilli fusci in filis habes herbae
et tui
oculi cortex arboris fiunt,
corpus tuus
videtur ramulus ibi
attamen pulcherrima et perfecta es.
I
I
Vix possum memorare qui motus amini mei fuit
momento in quo tecum placidus sensibus eram. Diu locuti sumus et saepe nostra
deliria se suaviter confunderunt.
Amasne aliquam nunc? Fas dixit autem
oculi mei eminus aspexerunt
Amasne aliquam nunc? Fas dixit autem
oculi mei eminus aspexerunt
responsum recubantem
clare in fundo
animi qui vinctus a oculis suis
nequibat otiosis verbis mentiri.
Illa vidit hoc in me qui tacebam
autem unquam mihi quaestionem fecit
sed ego quoque finxi non audire.
animi qui vinctus a oculis suis
nequibat otiosis verbis mentiri.
Illa vidit hoc in me qui tacebam
autem unquam mihi quaestionem fecit
sed ego quoque finxi non audire.
II
AMICIS MALIS ET FALSIS
Aliqua deliria variis metris (ANNO MMIII)
Quis tempus mihi remittet amissum
vobiscum, falsi futilesque amici?
I
Astronomica nympha, colans caeli
meridiem, erudita astris remotis
pulcherrima scientia et physica fine,
meridiem, erudita astris remotis
pulcherrima scientia et physica fine,
capilli tui ut Betelgeuze sunt ruber
et oculi micantes tamquam Sirius.
Inducis tenuem tunicam ceruleam
Inducis tenuem tunicam ceruleam
et morior longitudine tua tanta.
II
Flores edam cucurbitae et melones
tuos, amice mi maxime Ioannes;
tuos, amice mi maxime Ioannes;
percolatos manibus tuis sub sole
in terra fecunda agri Patanellae.
In illis olusculis fructum erit
laboris inaestimabilis tuum
atque signum nostrae aeternae amicitiae.
laboris inaestimabilis tuum
atque signum nostrae aeternae amicitiae.
III
Naufragus noctis iam profundae quondam
Naufragus noctis iam profundae quondam
apud claustra tua adveni, Gallica mea,
ubi candor amplecteritur plantas.
Statim clare vidi omnes memorias tuas
malas et pulchras, nobiles et turpes.
Cepi rosam candidam, frustra illam
trans ferrum eieci verbis perditae
ubi candor amplecteritur plantas.
Statim clare vidi omnes memorias tuas
malas et pulchras, nobiles et turpes.
Cepi rosam candidam, frustra illam
trans ferrum eieci verbis perditae
praeteriae quae umquam mihi remeabit.
IV
Meretrix maxima fellatrix foeda,
tu, indigna et immunda moecha exsecrata
Meretrix maxima fellatrix foeda,
tu, indigna et immunda moecha exsecrata
expecto tua quaestionem atque vocem
verbis, iisdem ei dictis de Fructu.
Quomodo audes loqui puellae virgini?
Quo ex me audeas querere puro homine?
Tu devirginata a spurco barbaro.
verbis, iisdem ei dictis de Fructu.
Quomodo audes loqui puellae virgini?
Quo ex me audeas querere puro homine?
Tu devirginata a spurco barbaro.
V
Nympha pulchra et suavis, mea Gallica
natura depinta circino et arco,
natura depinta circino et arco,
tincta coloribus occasus rubri,
voluptas tu meorum oculorum;
te amo et tuum corium tangere volo.
Memoro et imaginem pucherrimam
Memoro et imaginem pucherrimam
tui corpus mihi perfectum et mundum,
unctum oleo atque coruscum in luce,
ubera turgida sub sole aestivo.
Recubabas apud murum turbata,
ubera turgida sub sole aestivo.
Recubabas apud murum turbata,
etenim sicut es semper in vita,
prope nuda in externo domi tuae.
prope nuda in externo domi tuae.
Vero, tu non es candida nec bona,
neque ut scripsi in prisco libro “De
Puella”;
attamen mihi maximum apexque.
Te aspicio et nunc in mente perturbata
Te aspicio et nunc in mente perturbata
capilli fusci inconfecti madidi
vitiose in facie tua vergente caelum
vitiose in facie tua vergente caelum
efficiunt inaptum scribendo memet.
VI
Verone scire tu vis, quid vita est mea?
Sine cura sunt atri mihi amici
qui optant cum loquor finem locutionis
et in poesibus modo taedium habunt.
Verone scire tu vis, quid vita est mea?
Sine cura sunt atri mihi amici
qui optant cum loquor finem locutionis
et in poesibus modo taedium habunt.
Puella, Gallica lux mea, alibi
amat alium puerum et aliam vitam,
amat alium puerum et aliam vitam,
ergo etiam si virdem aetatem habeo
solus ut senex in deserto sum.
VII
Heu tempora, iam non extant mores
vincit agmen suium et merda boum.
“Omnes in discothecam imus laeti
nos meretrices et idiotae spurii”.
nos meretrices et idiotae spurii”.
VIII
Venusta illepide, absone perfecta
Venusta illepide, absone perfecta
puella meato masculino est Gallica,
crine fusco, longo et enode valde.
Facies ovata et nasus gravis eius
certe signa inconfusibilis sunt
personae sic pulchra mirabilisque.
Facies ovata et nasus gravis eius
certe signa inconfusibilis sunt
personae sic pulchra mirabilisque.
IX
Musa capax, cana loco mei quaeso
formas Gallicae puellae nunc feminae
mirabilis illa meo viso attento.
Musa capax, cana loco mei quaeso
formas Gallicae puellae nunc feminae
mirabilis illa meo viso attento.
Florem etatis videre potestis
magnopere vos in suo ater sole corpu.
Fortasse nunc Alexio satis est,
minus et scire certe vult de puella.
Formam non habeo neque potestatem.
X
Fleo veritate:
tuum defectum,
sed simul sumus
in parva biga
ex ununpentio.
XI
In civitate latianae scriptor deget
qui se delectat immundis scripturis
de clara puellula sic venusta.
scribet, scribet et etiam scribet multos
amplexus minimis turpis singulis,
tantum ut se extites illae ipsae sumptu.
Ignoscite, queso, illo uti egomet feci:
qui se delectat immundis scripturis
de clara puellula sic venusta.
scribet, scribet et etiam scribet multos
amplexus minimis turpis singulis,
tantum ut se extites illae ipsae sumptu.
Ignoscite, queso, illo uti egomet feci:
tandem ineptus patheticus ille est modo.
Eius naso et aurones insignae sunt
per faciem puttulatam acne grave.
Eius naso et aurones insignae sunt
per faciem puttulatam acne grave.
XII
In vespero te conspicior apud stratam
saepe expectantem per crepidonem
punctum
aptum secure pellendo autobirotam,
illic, in metum temporis saucili.
Derimit te saltus ab fine tremoris
ab victoria tua, pauli passus tantum,
nec autem discedis, modo aspices furvum
asphalti ubi iacuisti vulnerata
exterrita, quondam, ut avis fracta ala.
Illic rursum cras illam videbo quoque,
nihil dicam, sussurrabo nihil, certe
expectando adibo mersionem late.
SATURA II
Hendecasyllabi sine mensura (ANNO MMIII)
Acras, puella stulta et mala ubicumque,
quae meam patientiam totale delevit
certe est tam foeda quam curta videtur.
quae meam patientiam totale delevit
certe est tam foeda quam curta videtur.
Et eam solum usus sum ut secundam,
otium et rationem verae mulieris
cuius unquam illa erit imitatio:
Gallica puella longa et pucherrima.
Eadem non vero est ut Acras quadrata
ne est quidem vara at recta praeter
modum,
venusta omnibus gratiis perfectionis.
Tu mihi lector fortasse requiris
quia, attamen, eam admovi me
si tam horribilis illam describam;
sed nescio respondere tibi recte
quoniam me pudeo huius corruptionis
in qua delapsus sum ceacus surdusque,
quin viderim atque audierim verum.
Suam vocem dicam teressitum esse
dicentem strdore sine ratione
quaesitiones sine significatione
contra Gallica habet vocem splendidam
et saepe austera argumenta dicenda,
porro eius cantus tam expolitus est
ut tenor ceu Furius cadere faciat
ob suam peritiam incogitabilem.
Alia puella misera hypocritaque est
et retro amat semper maledicere
tamen semper videtur ante amica,
et retro amat semper maledicere
tamen semper videtur ante amica,
enim subridet lepide et respondet
ut si sis magnus et bonus homo ei;
contrarium Gallica et Calliphonus scit
recte postquam pulsatus est errore.
Attamen loquar solum de Acrate
postac ne offendam nomen Gallicae,
quod turpitudo nomen illae id laedet.
postac ne offendam nomen Gallicae,
quod turpitudo nomen illae id laedet.
Haec semper studet omnis die vero
et gloriatur hoc, sine intelligendo
omnibus odiosam manifesto esse,
enim extra casos illis humanos
amicarum eius eam nemo spectat.
Puerum amavit infidum et malum:
Rotusmatatticum Bootan Maximum
sine congruentia et flebilis visa est,
praecipue quia illum ipsum disgustavit.
Solum unum ante me eam voluit
puer, dicitur Lucius, qui eacum
in magno amorem cecidit acriter,
amor non comparandum meo senso
qui tantummodo turpis cupido erat.
Sed, illa sciendo de suo senso, eum
repulsavit ut amet solum Bootan,
amet et non ametur videlicet!
Sic sola fuit multo certe tempore,
cum postea me inquisierit ego eacum
commercium parvum incepi propere.
Postea, dive, quot deliria audii!
Dummodo die genitores eius
circiter me absumpserunt autocarru,
ergo, ea etiam non data, illam relinqui,
quia vita ei non valebat amittere.
Postquam hypocrita dixit me nolle
et baestia factus sum despuendo aspre.
Sponsum nunc habes ignotum, nescio quis,
sed eum, scio, aliam amare vero
et illam uti solum ut rationem.
Gaudeo magnopere, haec iusta est fortuna
ei.
Misera gloriosa sine cerebro,
tu minime es pulchra, noli sperare!
SATURA I
Hendecasyllabi sine mensura (ANNO MMIII)
Scialas, magna ore spumosa, doctus est:
enim historiam nullius cognoscet
sed scire videtur omnia de mundo.
Si dicas tu latine intellegere
is finget etiamsi modo “Iuventus”
linguae latinae parum comprehendit.
Ille dico vobis, sane homines,
putat sapientem se esse sed sapientiam
ingorat plane, et quidem cognitionem;
attemen eum videre potes ire
superbum in urbem ut percussorem
nedum sicarium mediaevalem tectum,
ceu si sit validus bonus et pulcher.
Putat, et stupefio, cum insolentia
similis esse genii et homini ferrei
qui tamen unquam erit eiusmodi.
Quae sunt Caesaris, reddamus Caesari:
est peritus in immaginariis
animalibus pilosis et falsis,
ut, exempli causa, vir niveus;
sed etiam in illis qui squamati sunt:
dracones et malae anguillae gigantes,
serrasalmi humani atque lacertones.
Nihil mali si solum id studium sint
sed sunt ei quaestiones verae credendae.
Sed etiam credit in phasmis et umbris,
tantum ut, iam media nocte, domum meam
is advenit dicens mihi ire eocum
quod phasmae in via sedunda certe vidit.
Ivi sed vidi nihil ubi videbat
excercitum factum de mostris esse.
Sed meus spumosus amicus est audax
enim cum pericula videat fugit
ut puerulus, atque sua vox decrescit.
Factum tamen id est cum sis eocum
minime in suis verbis dictis amicis!
In illis multum pulsat et ululat
et vicit semper etiam contra centum!
Sed ne dicamus alia est opifex ille!
Iscriviti a:
Post (Atom)